ایول ای زخمها
امان از زخمهایی که می خوریم .وقتی از درد زخم به خود می پیچیم و ضجه می زنیم نمی دانیم که این زخمها اگر درست درمانشان کنیم نردبان شعور می شن و مایه افتخارخود ادمی و راهی میشه برای رسیدن به تکامل .وقتی آدم رو می شکنند انگار به آدم لطف می کنند زیرا می فهمیم که چقدر جنس اشغالی داشتیم که راحت شکسته شدیم آن وقت می رویم و جنسمان را عوض می کنیم تا دیگر کسی نتواند ما را خرد کند ولی باز می بینیم این بار روبروی اسلحه ای ایستاده ایم و سوراخ سوراخمان می کنند و این ادامه داره تا اینکه عمرت پر میشه از زخمهایی که خوردی و دیگه کلا" پینه بستی و حالا وقت ان است که در اینه به خودت نگاه کنی و ببینی که چی بودی و چی شدی؟! ایول ای زخمها ...ببارید که هنوز خامم
ایول زخم.بعضی از زحمها زخمهای موندگارن
امیدوارم زخم ها هیچ وقت نبارد ... چون اگر همیشه منتظر زخم بعدی باشیم اونوقت نه تحمل زخم ها موجود برامون ساده تر میشه و نه از روز های خوش زندگی لذت می بریم
اما راست می گویید زخم ها آدم رو بزرگ میکنه :)
بعد از اینکه چند بار زخم باران بشی پوست کلفت میشی و زخم میزنی
کاش داروخانه ای بود تا کهنه شدیم نویش را بخریم!
پادزهرش باعث نویی می شه باور کن
سخته ولی راسته. خیلی هم راست
خدا را شکر که این همه ادم فهمیده دور و بر ادم هست ...ممنونم که بهم سر زدی