همه اش زیبایی بود

دیروز بچه های بی موی سرطانی می خندیدند و بازی می کردند  هیچ کدام درد شیمی درمانی دیروز را یدک نمی کشیدند و نگران فردای غم انگیز خویش نبودند   دنیای آنها همه اش آنقدر زیبا بود که از عاقلانه زیستنم خجالت کشیدم . یاد سهراب افتادم که اگر بود می گفت: ببینید  انها بدون فلسفه  آب می نوشند . این دانسته ها  و آینده نگری امان ما را  فلج کرده

 .....