هر که از دیده برفت از دل نیز رود
ضرب و المثل معروفی است که من همیشه باهاش مشکل داشتم و به نظرم درست نمی آمد و معترض بودم که محاله مگه میشه فرزندی را که با جان و دل بزرگش می کنیم و یا برادر و خواهری را که در یک ظرف غذا می خوردیم بعد ا ز یک جدایی و یا عدم رفت و امد آنقدر غریبه بشه که از دل برود؟!!!!!!.......
و امروز می بینم لازم نیست که نزدیکان آدمی از نظر بعد مکانی از هم دور باشند که از دل بروند بلکه امروزه بعلت تنوع فرهنگ با یک دیگر غریبه شده ایم فرهنگهای متفاوتی که یاد داده اگر " دروغ نگی موفق نمی شی " ودیگری معتقده که " دروغ ویرانگر است و به آدم برمی گرده" .یا "باید به بچه ها اعتماد کنیم مهم نیست شب کجا بسر می برند دختر و پسر نداره" ؟ اینجاست که سرم رو پایین می اندازم و می بینم چقدر عالی ما را به جان یکدیگر انداختند که با یکدیگر رفت امد نکنیم و یواش یواش تنها تر و تنها تر بشیم بزرگ و کوچیک مان را قاطی کردند کتابهای تربیتی امان که از نسلی به نسل دیگر می رسید مسخره کردند و به جای ترمیم ان ریشه تربیتی را خشکاندند و امروز وارث جدایی انسانها و عدم درک عواطف شده ایم .دیگه کسی با کسی یک دل نیست و شاید منظور شاعر هم همین بوده هرکه از دیدگاه (نگرش) برفت از دل نیر رود.....